مطالب روانشناسی

داده های در حال ظهور نشان می دهد که ، پس از COVID-19 ، برخی از بازماندگان علائم عمده عصب روانپزشکی را تجربه می کنند. اگرچه COVID-19 در درجه اول سیستم تنفسی انسان را هدف قرار می دهد ، اما سایر قسمت های بدن از جمله سیستم عصبی مرکزی را نیز تحت تأثیر قرار می دهد (Chaves Filho et al.، 2021). البته شناخته شده است که عفونت ها به طور کلی باعث التهاب در بدن می شوند. به طور معمول این یک پاسخ محافظتی مفید از سیستم ایمنی بدن در برابر حمله است. اگرچه درک این پدیده هنوز روزهای اولیه است ، اما اسناد قبلی سایر عفونتهای ویروسی سیستمیک ، بینش احتمالی را فراهم می کند. برای برخی از افراد ، التهاب باعث پاسخ خود ایمنی می شود. سیستم ایمنی بیش از حد هوشیار و بی تفاوت می شود. در واکنش بیش از حد خود ، شروع به حمله به بدن می کند. این ممکن است همان اتفاقی باشد که در صورت بروز علائم عصب روانپزشکی در افراد پس از COVID-19 رخ می دهد. (Troyer و همکاران ، 2020). در یک مطالعه تازه منتشر شده ، چاوز فیلو و همکاران. (2021) ادعا می کند که سندرم حاد تنفسی حاد ناشی از COVID1-9 می تواند منجر به التهاب عصبی شود که منجر به بروز علائم روانپزشکی می شود. آنها مطالعاتی را اثبات می کنند که برخی از بیماران COVID-19 دچار سردرگمی ، اختلال در توجه ، افسردگی ، اضطراب ، بی خوابی ، انعطاف پذیری عاطفی و تحریک پذیری می شوند. آنها در پاسخ استفاده از انواع خاصی از آنتی بیوتیک ها را به عنوان یک درمان احتمالی از تظاهرات عصبی روانپزشکی و عصبی پس از COVID-19 پیشنهاد می کنند. این نویسندگان (Chaves Filho و همکاران 2021) گزارش می دهند که COVID از دو طریق ممکن منجر به عفونت مغزی شود: (1) "سلول های عصبی که از طریق آکسونهای بویایی به مغز منتقل می شوند" و (2) اجزای ویروس ممکن است از خون عبور کنند. سد مغز (BBB). هنگامی که ویروس به سیستم عصبی مرکزی (CNS) حمله کرد ، التهاب ایجاد می کند و منجر به التهاب عصبی می شود. آنتی بیوتیک برای تظاهرات اعصاب و روان پس از COVID19 التهاب و استرس اکسیداتیو از جمله دلایل اصلی چندین علائم عصبی و اعصاب و روان است. آنتی بیوتیک ها ، برخی از آنها علاوه بر تأثیرات ضد میکروبی ، دارای اثر ضد التهابی قدرتمندی هستند ، احتمالاً می توانند این علائم را برطرف کنند (چاوز فیلو و همکاران ، 2021). تتراسایکلین ها گروهی از آنتی بیوتیک های طیف گسترده هستند که ممکن است از التهاب ناشی از COVID پیشگیری یا آن را برطرف کنند. به ویژه مینوسیکلین و داکسی سایکلین برای رفع عفونت های ویروسی مانند "دنگو ، ابولا ، اچ آی وی ، زیکا و آنفلوانزای A" مفید بودند (چاوز فیلو و همکاران ، 2021). بر اساس بررسی ادبیات ، Chaves Filho و همکاران. گزارش (2021) ، "نتایج امیدوار کننده ای در آزمایشات بالینی با استفاده از تتراسایکلین ها برای اختلالات عمده روانپزشکی ، مانند اسکیزوفرنی و افسردگی اساسی به دست آمده است." بنابراین آنها پیشنهاد می کنند که آنتی بیوتیک هایی مانند تتراسایکلین ها که دارای اثرات ضد ویروسی و ضد التهابی با عوارض جانبی جزئی هستند باید به عنوان "امیدوار کننده ترین راهبردها" در نظر گرفته شوند. این مزیت اضافی را دارد که مقرون به صرفه است. شواهد رو به رشد در مورد ارتباط بین التهاب و التهاب عصبی و چگونگی ارتباط آنها با علائم روانپزشکی پیامدهای بزرگی برای پزشکان ، مربیان و بیماران بهداشت روان دارد. مهم است که ما آگاهی گسترده ای از آن را گسترش دهیم. * این گزارش مطالعه جایگزین یا توصیه ای برای استفاده از آنتی بیوتیک ها بدون مشورت با یک متخصص پزشکی نیست.